(گزیده‌ی سخن پارسی) نویسنده : مولانا جلال‌الدین محمد بلخی(مولوی) به کوشش : محمدرضا شفیعی‌کدکنی «دیوان شمس به لحاظ گستردگی واژگان در میان مجموعه های شعر زبان فارسی، بخصوص در میان آثار غزلسرایان، استثناست. این گسترش و تنوع ناشی از وسعت دامنه معانی مورد نظر مولانا و تعبیرات اوست. به خلاف بسیاری از شاعران گذشته که خود را در تنگنای واژگان رسمی محدود می کردند، مولانا کوشیده است تا زبان را در شکل جاری و ساری آن به خدمت گیرد. در حقیقت معانی فراوان و لحظه های متنوع و حل ها و تجربه های بی شمار، استفاده از واژگانی زنده تر و فراختر را ایجاب می کند.»