نویسنده : نصرت رحمانی او خیلی صریح و واضح احساسات و درک باطنی خود را از موضوعات با کلماتی درشت و لحنی پرخاشجو در قالب شعر بیان می کند. اشعار او درست همانند نقاشی، دنیایی را برای خوانندگان تجسم می کند. رحمانی از درد و رنج مردم و آنچه که دراجتماع اتفاق می افتد در سروده هایش استفاده و کلمات و ترکیبات تازه ای را وارد شعر کرده است. گزیده ای از کتاب : فردا کجاست؟ فردا فریب نیست،سراب است. فردا مگر چه بیش از امروز می تواند داشت؟ فردا به جز خش چینی به چهره ای یا رگ تاری سپید بر کاکلی سیاه.