نویسنده : اسماعیل کاداره ترجمه : سجاد امیری آوریل نافرجام بدون شک‌زاده ناگزیر دنیایی‌ست که کاداره از آن و برای آن دست به قلم برده پیدا و ناپیدای آن را زیسته و خوف تهدید جان و تبعید نفرینی را به آغوش کشیده است و این همه جز برای رویایی به نام آزادی و آرمانی به نام رهایی از یوغ ظلم و خفقان نمی‌تواند باشد. برای نیل به این بایدهای انسانی لازم است آنچه به دام جمود و خود کامگی افتاده ذوب شود سیل شود دریا شود که در این راه خون‌های بی‌گناه ریخته شده حکم هرم خورشید را دارد که بر پیکر خوابزده مردمان می‌ریزد تا شاید بیدار شوند و فریاد بودن و ایستادن را در گوش تاریخ طنین‌انداز کنند. همچون سر گذشت جورگ و دیگر شخصیت‌های این روایت چنین جنون سهمگینی مرزها را میشکند واقعیت مسیرش را در خیال و خیال راهش را در وقایع گم میکند تعاریف فرو می‌ریزند تا شاید خطی سرخ از میان این همه ویرانی جوانه زند تا شاید امید فرجام تراژدی آوریل باشد .