نویسنده : مجید اسطیری یک مجموعه با داستان‌های کوتاه خواندنی و جذاب است. مجیط اسطیری که دغدغه‌های روانشناسی، اجتماعی و عاشقانه دارد در این کتاب هم سعی کرده دغدغه‌ها را به تصویر بکشد. داستان‌ها در فضاهای مختلفی اتفاق می‌افتند و هرکدام از آن‌ها یک جنبه از روابط انسانی و یک بعد از ابعاد شخصیتی و رخدادهای زندگی را نشان می‌دهد. بخشی از کتاب : همین‌طور که توی خیابان می‌رفت چند بار از توی آینه به مهندس نگاه کرد. دوست داشت خوب از توی آینه به این مهندس جدید نگاه کند و اولین تصویر را توی ذهنش بسازد. می‌دانست فردا دیگر این مهندس را نخواهد دید بلکه آدم دیگری جای او را می‌گیرد که دیگر آشناست و غبار تکرار کم‌کم دارد رویش می‌نشیند. روی همین حساب وقتی که پشت اولین چراغ قرمز ایستادند، از توی آینه زل زد به مهندس که ساکت نشسته بود. ساکت، آن‌قدر ساکت که انگار موسیو اصلا آنجا وجود ندارد. سرش توی گوشی‌اش نبود. موسیو فکر کرد حتی اگر شروع کند به حرف زدن، مهندس متوجه حضور او نمی‌شود. آدمی را که الان روی صندلی عقب نشسته بود این‌طور می‌دید. اما می‌خواست همین مهندس را تصور کند که یک ماه بعد کنار او نشسته و دارد ادای یکی از همکارانش را درمی‌آورد و از شدت خنده نفسش بالا نمی‌آید. دوباره از توی آینه نگاهش کرد ببیند واقعا می‌تواند این مهندس را این‌طوری مجسم کند، و دید نه، واقعا نمی‌تواند فکر کند این آدم به قهقهه بیفتد.