نویسنده : آلفرد سیمون ترجمه : معصومه زواریان مولیر احیاگر تئاتر و کمدی فراسنه و مظهر اسطوره بوطیقای تئاتر است. بوطیقایی که به خیال‌پردازی، مهارت و خودآگاهی رهنمون میشود. او زوایا و خفایای روح آدمی را با ژرف‌بینی بیان کرده است. مولیر با نمایش‌نامه‌های کمیک و در عین حال منتقدانه خویش. از خنده سلاحی برای مبارزه با اخلاق و قیدوبندهای زمانه آفرید. شخصیت‌هایش همگی در عمق تخیلات بشری جای دارند. کمدیهایش مباحثه‌ای در باب مشکلات و عیوب روزگار است: ازدواج و وضیعت زنان. ریاکاری و تظاهر عابدان، فساد و هرزگی، غیاب صداقت، تعلق خاطر به سنن و رسومات غلط، خودنمایی وفضل‌فروشی و ... مولیر میخواست عیوب آدمی را اصلاح کند، هدفش نشان دادن فساد بزرگان زمانه بود. از این رو این عیوب را در معرض خنده همگان میگذاشت. نمایش‌نامه‌هایش هنوز جاودان است و تماشایشان خنده را برمیانگیزاند.