نویسنده : رابرت.ای.اورنستین ترجمه : مهدی ثریا کتاب پیش رو خودآگاهی را از دو منظر علم اعصاب و رویکردهای فرا روان شناسی مورد بحث قرار می دهد و طی ده فصل به: محدودیت های واقعی اظهار نظرهای صرفا توصیفی روان شناسی رفتاری، پژوهش های نو پیرامون ادراک انسان و ساختار آگاهی و شعور باطن او، تفاوت آگاهی و شعور در دو نیمکره مغز، بعد بزرگ و اصلی خودآگاهی یعنی بعد زمان در راستای گذشت و استمرار ساعات و دقایق و علیت ساختار در هم بافته و مفید جامعه، روان شناسی رازگونه حالات شهودی و علم حضوری، کند و کاو در دلایل روی آوردن مردم به تفکر در مسائل رمزآلود و نقشی که این تاملات در خودآگاهی و ضمیر باطنی افراد بازی می کنند، مسائل نادیده گرفته شده در دنیای غرب هم چون نیروهای نامحسوس انرژی و… می پردازد. گزیده ای از کتاب : آگاهی شخصی ما از خود ما و از دنیایی که در آن به سر می بریم جریان پیوسته و مکرر گزینش و ساخت و سازی است که با گذشت زمان حالت محافظه کارانه و خشک و انعطاف پذیر به خود می گیرد. حواس ما دستگاه عصبی ما، (مغز، ستون فقرات و اعصاب متصل و مرتبط به آن)، مقوله های شخصی و فرهنگ ما و همچنین زبانی که با آن تکلم می کنیم عوامل محدود کننده آگاهی های ما هستند. فراتر از این عوامل محدود کننده علم است که باعث فرا رفتن ما از این محدودیت ها می شود و ما را بر آن می دارد تا به تدریج مجموعه ای پایدار و قابل اعتماد از دانسته هایمان را برای خود فراهم آوریم. علم پایه اصلی و اساسی روش شناخت تحلیلی، دقت و موشکافی در بررسی علت ها و معلول ها و محدود ساختن شرایط مشاهده و برداشت از پدیده ها برای رسیدن به واقعیات و روشی است بسیار ویژه، محافظه کارانه ترین و در عین حال قابل اعتمادترین شیوه ها برای رسیدن به آگاهی است. بیشتر فرهنگ ها بر پایه و اساس این شیوه خطی نگر به جهان پایه گذاری شده اند. زبان، علم، تاریخ و فرهنگ غرب، آن چنان بر این پایه و استحکام یافته است که خیلی از آدم ها فراموش کرده اند که خودآگاهی های شخصی و فرهنگ های دیگر نیز وجود دارد. دوروتی لی، مردم شناس، به مطالعه فرهنگ مردم جزایر تروبریاند پرداخته و گزارش کرده است که برای آن ها تفکر خطی حتی در زبانشان نیز وجود ندارد. آن ها ذهنشان، به جای در نظر گرفتن ساختار زنجیره ای و توالی امور به زمان حال و اکنون و مرکزیت آن متمرکز است، برای آنان هر عملی فقط در زمان وقوعش شناختنی و دانستنی است.