نفثه المصدور (زرکوب،وزیری،توس)

کد شناسه :5267
موجود نیست

نویسنده : شهاب‌الدین محمد خرندزی تصحیح و توضیح : امیرحسین یزدگردی شهاب الدین محمد بن احمد بن علی بن محمد خرندری زیدری نسوی، مورخ و نویسنده مشهور، از مفاخر نامی ایران و اهل خراسان شمالی است. محمد نسوی «نفثةالمصدور» را با هدف گزارش اخبار مشقات حادث بر خودش نگاشته است. در حقیقت نسوی در این اثر بخشی از رویدادهای عمرش را نگاشته و خاطرات خود را از ایام سختی که به واسطه حملات مغولان و مرگ سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه بر او حادث شده شرح داده است. به همین لحاظ این اثر را می‌توان نوعی خاطره‌نویسی نسوی و شرح سوانح عمرش دانست. نفثة المصدور به شرح احوال جلال الدین منکبرنی، آخرین پادشاه خوارزمشاهیان می پردازد و نیز حاوی شرح وقایعی است که بر مولف پس از مراجعت از سفارت به دربار الموت (۶۲۷ ق) به دستور سلطان جلال الدین و پیوستن وی به سلطان در تبریز و تا مرگ جلال الدین گذشته است. نفثه المصدور از کتب برجسته تاریخ و ادب فارسی شمرده می شود و دارای نثری منشیانه، آمیخته به آیات و احادیث و اشعار و امثال عربی و فارسی است. نسوی کتاب «نفثةالمصدور» را در حدود ۶۳۲ ق و پیش از تألیف کتاب «سیرت جلال‌الدین» و چهار سال پس از مرگ سلطان جلال‌الدین ، و زمانی که در میافارقین و در درگاه ملک مظفر ایوبی مقیم بود، نگاشته است. نویسندگان و محققان تاریخ ادب ایران با تجزیه و تحلیل و مقایسه آثار محمد نسوی با ادیبان و مورخان معاصرش، از نظر سبک ادبی، نگارش، بیان و استعمال الفاظ، سبک وی را برتر از آثاری مانند نوشته های بهاالدین بغدادی و حتی برابر با نثر ابوالمعالی می دانند. شهاب الدین زیدری به زبان عربی مسلط بود و در نفثة المصدور، با هنرنمایی اصطلاحات عربی را با شیوه علمی به کار برده است. وی به شعر نیز مسلط بود و در آثارش به مناسبت های مختلف و با سرودن ابیاتی به نکات اخلاقی و عرفانی پرداخته و سعی کرده افکارش را با الفاظی زیبا آراسته کند.

بررسی و نظر خود را بنویسید

1 2 3 4 5

 *

 *

0 نظر