(تعامل اندیشه و عمل در عصر مشروطیت) نویسنده : فاطمه قیاسی این کتاب به اندیشه دینی در ایران پرداخته که پس از تحرکات سیاسی اندیشه‌ای در قرن نوزدهم، به تفسیر جدیدی از دین و سیاست رسیده است. تفسیری در میانه دو دیدگاه حداکثری و حداقلی «سیاست ما عین دیانت ماست» و «تحریم هرگونه نوآوری با نام بدعت». این کتاب دو دیدگاه متضاد «ضروریت غربی شدن کامل» از یکسو و «اخذ حداقل لازم و ممکن از غرب» از سوی دیگر را بررسی کرده که یکی در میان روشنفکران رواج دارد و دیگری در حوزه ها و مدارس علمیه. دیدگاه هایی که با تاثیر و تاثر از یکدیگر به شکل دهی تاریخ سیاسی و اندیشه ای قرن اخیر ایران انجامیده است. از نگاه فاطمه قیاسی نویسنده این کتاب، تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران در ادامه سیر جنبش‌هایی بود که به صورت فراگیر در جهان رخ داده بود.به ویژه تحولاتی در کشورهای همجوار همچون روسیه و عثمانی. به زهم وی، جریان نوسازی در ایران و شکل گیری اندیشه اصلاح طلبی، با تغییر در زمینه های اجتماعی، سیاسی و نظامی آغاز شد. این تغییرات به تدریج تعاملات ایدئولوژیکی مختلفی را در قلمرو اندیشه دینی در باب سیاست، اعم از سنتی و یا جدید برانگیخت. در این کتاب گریزی به جدال فکری میان اصولیون و اخباریون که به تحول علم اصول فقه در حوزه های فکری شیعه انجامید، زده شده و آمده است که تحول روش شناسی در حوزه اندیشه دینی، همزمان با آغاز دوره قاجار و نفوذ تدریجی تفکرات تحولخواه به داخل کشور بوده است. این مسائل مستحدثه اجتماعی، زمینه لازم برای تبیین دینی از حکومت مشروطه را فراهم کرده و برداشت منطقی تری نسبت به اطلاق فقه به مسائل اجتماعی و سیاسی روز به ارمغان آورده است. نقش روحانیت در حکومت و در برابر حکومت و همچنین خواست و نقش مردم در تعیین روش حکومت از جمله مواردی است که ذیل بحث کنش های فکری-عملی در نهضت شمروطه و سیرتحول اندیشه سیاسی دینی در ایران در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته است.