(از میراث عرفانی خواجه عبداله انصاری) مقدمه ،تصحیح و تعلیقات : محمدرضا شفیعی‌کدکنی کتاب «در هرگز و همیشهی انسان» با محوریت عارف نامی، خواجه عبدالله انصاری و تاثیر وی بر ادب عرفانی توسط استاد محمدرضا شفیعی کدکنی نگاشته شده است. شیخ‌الاسلام ابواسماعیل عبدالله بن ابیمنصور محمد معروف به «پیر هرات» و «پیر انصار» و «خواجه عبدالله انصاری» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف بود. او از اعقاب ابوایوب انصاری است که صحابهی پیغمبر بود. مادرش از مردم بلخ بود و عبدالله خود در هرات متولد شد و از کودکی زبانی گویا و طبعی توانا داشت چنان‌که شعر فارسی و عربی را نیکو میسرود و در جوانی در علوم ادبی و دینی و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصا در حدیث قوی بود و آمالی بسیار داشت و در فقه روش امام حنبل را پیروی میکرد. او در تصوف از استادان زیادی تعلیم گرفت ودو بار به دیدار شیخ ابوالحسن خرقانی شتافت و این دیدارها تاثیر زیادی در روحیات و منش وی داشته‌ است. محل اقامتش بیشتر در هرات بود و در آنجا تا پایان زندگانی به تعلیم و ارشاد اشتغال داشت. انصاری شعر میسرود، اما بیشتر شهرت او به جهت رسالات و کتب مشهوری است که تالیف کرده‌ و از آن جمله‌ میتوان به ترجمهی املاء طبقات‌الصوفیهی سلمی به لهجه هروی و تفسیر قرآن که اساس کار میبدی در تالیف کشف‌الاسرار قرار گرفته‌ است، اشاره کرد. از رسائل منثور او که به نثر مسجع نوشته مناجات‌نامه، نصایح، زادالعارفین، کنزالسالکین، قلندرنامه، محبت‌نامه، هفت‌حصار، رسالهی دل و جان، رسالهی واردات و الهینامه را میتوان نام برد.