نویسنده : اورهان ولی ترجمه : احمد پوری اورهان ولی یکی از سه شاعری بود که قدم در راه ناظم حکمت نهاد و سپس با گشودن راه های جدید از شعر او فاصله گرفت، او شاعری جنجالی و مطرح بود که با وجود بیش از نیم قرن از مرگش هم چنان در جامعه ادبی ترکیه از محبوبیتی بالا برخوردار است. وی به دلیل سلیقه و اندیشه خاص خود که با قانون کلی ادبیات در زمان زندگی اش متفاوت بود، سبب حیرت اطرافیان و عدم پذیرش از سوی آنان گشت، او بی اعتنا به دیگران در مسیر خود پیشرفت تا آنجا که مورد انتقاد بسیاری از گروه های ادبی دوران خود قرار گرفت. ظرایف شعری ولی، از چشم آنان به دور مانده بود اما به تدریج در شعر دیگران نفوذ کرد و کارهای او را چنان محبوب ساخت که در زمان حاضر به چاپ های چندین باره می رسند. گزیده ای از کتاب : کار من همه اش این است هر صبح آسمانی نقاشی کنم وقتی تو در خوابی تا بیدار شوی و آبی ببینی. بندر آشفته ی کنار دریا را خبر نداری چه کسی آرام می کند؟ من. اما گاهی هم علافم این کار من است به سری فکر می کنم که در سرم است به شکمی در شکمم به پایی در پایم و نمی دانم چه غلطی باید بکنم.