نویسنده : افسون فروغی‌پور این کتاب شعرهای فروغی‌پور را در فاصله سال‌های ۸۹ تا ۹۳ در بر‌می‌گیرد. نخستین ویژگی بارز سروده‌های فروغی که به گفته خودش با تلنگری از طرف مرحوم استاد پرویز رجبی (نویسنده، مورخ و شاعر) آغاز شده است پنهان ماندن جنسیت و زنانگی شاعر در نوشته‌هاست. امید در نوشته‌های فروغی‌پور پررنگ است حتی هنگامی که اندوه و تنهایی واژه‌های او را در برگرفته است. شاعر در پی گمشده‌ای است تا از پس اندوهی که او را احاطه کرده برآید. انتظار رسیدن کسی که نیست سبب شده که شاعر بیشتر دچار تک گویی‌های ذهنی شود.