گوستاوفلوبر، نویسنده نامدار فرانسوی، درباره وسوسه آنتونیس قدیس می گوید: «این کتاب حاصل تمام عمر من است» و بودلر از آن عبارت «حجرهٔ پر رمز و راز روح فلوبر» یاد می کند. این اثر، که نه رمان است و نه نمایشنامه و نه شعر و، در عین حال، هر سه این انواع را در بر دارد، از قالب های رایج ادبیات غرب فاصله می گیرد و چونان اثری چند وجهی و بی اندازه مدرن جلوه گر می شود. وسوسه آنتونیوس قدیس حاصل بیش از سی سال تجربه اندوزی فلوبر در حوزه داستان نویسی و نتیجه مطالعات سخت کوشانه او در زمینه تاریخ ادیان و جهان است. مضمون این کتاب، بررسی جدال همیشگی انسان با وسوسه‌ های نفسانی و شیطانی است. آنتونیوس، به قصد عزلت‌نشینی، به صحرای طیبه می‌رود؛ در آن‌جا شیطان بر وی ظاهر می‌شود تا با وسوسه او را از دین به در کند. این وسوسه ها گاهی در قالب سلطه جویی و عظمت خواهی (ریاست، قتل عام، شهرت، قدرت علم...) و گاهی نیز به شکل عشرت طلبی و شهوت رانی (پول، زن، رفاه...) نمود می یابد.