اُتِللو عنوان نمایش‌نامه‌ای عاشقانه و تراژیک اثر ویلیام شکسپیر است که در حدود سال‌های ۱۶۰۳–۱۶۰۴ میلادی نوشته شده‌است. این نمایشنامه بر اساس داستانی به نام کاپیتان مغربی ( ۱۵۶۵ م) نوشته سینسیو نویسنده ایتالیایی، نگاشته شده است. در این نمایش‌نامه شکسپیر به مضمون خیانت در عشق می‌پردازد. در این تراژدی، اُتِلو (نام دیگرش «مغربی» است)، شخصیت اصلی مرد داستان،که فرمانده‌ای مغربی در ارتش ونیز می‌باشد و به تحریک یکی از زیردستانش به‌نام ایاگو، به همسر خود «دِزدِمونا» شک می‌کند و بی آنکه مسئله را با زن در میان بگذارد، بی‌رحمانه او را می‌کشد. اما بعد از قتل به بی‌گناهی همسر وفادارش پی می‌برد که بسیار دیر است؛ درنتیجه، دست به خودکشی می‌زند. نمایشنامه اتلو هنوز هم در بسیاری از مجامع حرفه‌ای تئاتر جهان محبوبیت زیادی دارد و به عنوان منبعی برای بسیاری از آثار اپرایی، فیلم و اقتباس‌های ادبی شناخته می‌شود. اما درباره ابوالقاسم خان‌ قره‌گوزلو همدانی ملقب به ناصرالملک گفته‌اند او نخستین ایرانی بود که برای تحصیل وارد دانشگاه آکسفورد شد. او در ایران و در حوزه سیاست تا مقام نایب‌السلطنه احمدشاه ارتقای مقام یافت. با این حال جالب است که نخستین نسخه کامل ترجمه او در سال ۱۲۹۶ خورشیدی در پاریس چاپ شد. ناصرالملک ادبیات را میشناخت و با درکی عمیق میدانست که ترجمه چنین آثاری کاری سخت دشوار است. او در پیشگفتار ترجمه خود مینویسد: «ترجمه ناقصی را که در این اوراق مسطور گشته به چیزی نتوان شمرد، جز آنکه اول ترجمه است از یک منظومه شکسپیر به این زبان. هر گاه با همه بیرنگی که در انعکاس نظم به نثر ناگزیر است، اندک نشانه‌ای از اصل دهد، امید آنکه دانشمندان ایران را مایل سازد که پاره‌ای از دیوان این شاعر بزرگ را به فارسی درآورند یا سخنوران آن سرزمین موزون را برانگیزد که به‌روشنی افکار او پی به معانی بدیع برده و الفاظ دری را به سبک او به رشته نظم کشند و بوستان ادبیات فارسی را با گل‌های نوشکفته آرایشی تازه بخشند.» از همین رو او زبانی کهنه را برگزیده است.