نویسنده : رومن گاری ترجمه : سیلویا بجانیان وقتی اسم رومن گاری به گوشم می‌خورد، اول چیزی که تصور می‌کنم، کتاب سگ سفید او است. خیلی‌ها این نویسنده لیتوانیایی-فرانسوی را با خداحافظ گری کوپر می‌شناسند، اما من، با سگ سفید به آقای گاری ارادت پیدا کردم. سگ سفید، روایتی مستندگونه از آمریکای بعدِ از مرگِ مارتین لوتر کینگ است. زمانی که رومن گاریِ نویسنده، به عنوانِ کاردار فرهنگی یا چیزی شبیه به این، از طرف کشورش فرانسه، عازم ایالات متحده می‌شود. فضای ملتهب آمریکای آن سال‌ها، مایه‌های داستانی کم ندارد. خب، وقتی کسی مثل رومن گاری توی همچین فضایی باشد، جز «نوشتن» انتظاری از او نمی‌رود. رومن گاری در سگ سفید، داستانِ خالص نمی‌نویسد. او در حقیقت، راویِ اتفاقاتِ روزمره? زندگی‌اش در آمریکا است. داستانِ محوری، مربوط به سگی است که خویِ سیاه‌ستیزی دارد و به هر سیاهی حمله می‌کند. این خو، برآمده از تربیتی‌ست که سفید پوستان بر آن سگ اعمال کرده‌اند. حدس می‌زنید چنین سگی، در آتشِ خشم‌ و نفرت‌های میانِ سیاهان و سفیدپوستان آمریکا، چه سرانجامی دارد؟ آن هم در شرایطی که اغلب سیاه‌پوستان، آرزوی نبرد و پیروزی را در سر دارند و در آمریکا، آرزوهای‌شان را پرواز می‌دهند! این گره? دوست‌داشتنیِ کتابِ سگ سفید است. کتابی که نه رمانِ خالص است و نه مستندِ خالص.