بخش نخست کتاب درباره‌ی تکامل تاریخی روش ساختاری پژوهش متون ادبی است. بحث با زبانشناسی سوسور و منطق پیرس آغاز می‌شود و ادامه آن به شرح نظریه‌های ادبی اندیشگرانی می‌رسد چون شکلو فسکی، یا کوبسن، باختین، موکارو فسکی، اسپیتزر، پروپ، یولس، برمون و گرماس. در بخش دوم اندیشه‌های بحث شده است که مهمترین نظریه‌پردازان ساختار‌گرا در سه دهه‌ی اخیر در زمینه بررسی متن ادبی ارائه کرده‌اند، متفکرانی چون لوی استروس، فوکو، بارت، ژنت، کریستوا و اکو. بخش بعدی به روش شالوده شکنی متن می‌پردازد که دریدا پایه گذاشته است . نقد این متفکر از «متافیزیک حضور» اندیشه‌های بلوم دمان و دیگر شالوده شکنان و نیز نظریه‌های ادبی فیلسوفان پسامدرنیست چون دلوز ولیوتار در این بخش آمده است. بخش آخر درباره ی تکامل تاریخی و مباحث اصلی آیین هرمنوتیک است. از روش تاویل متون مقدس تا آخرین آثار نظریه‌پردازان «مکتب دریافت متن». در این راه اندیشه‌های نیچه، فروید، هوسرل، هیدگر، گادمر، هرش، ریکور، آیزر و یاس درباره تاویل متن طرح شده است.