«کتاب دویل، موجز و آرام، با استدلالی چنان دقیق و حساب‌ شده است که گویی وکیلی چیره ‌دست در نمایشی بی ‌نظیر از دادگاه، آخرین دفاعیات خود را ارائه می‌ دهد.» مجله‌ی The Critic «وقتی گفت ‌و گو توقف یابد، زمین برای خشونت حاصلخیز می‌ شود.» در دنیای امروز در هر گردهمایی حتی کوچک و دوستانه، حتی جمع‌ های خانوادگی، سخنانی وجود دارند که گفته نمی ‌شوند؛ صاحبان آن ‌ها ملاحظاتی دارند که ناشی از ترس، خودتخریبی یا خودسانسوری یا هر چیزی می ‌تواند باشد. اندرو دویل در این کتاب با انواع مثال ‌ها و یادمان ‌هایی از تاریخی که بر «آزادی» گذشته، به ما یادآوری می‌کند چطور از حق خود برای بیان استفاده کنیم و از آن مهم ‌تر چطور این حق را برای دیگران نیز قائل باشیم. عصاره‌ی کتاب در این جمله‌ی تأمل‌برانگیز است که: «من همیشه از حق هر فرد برای داشتن نظر خود، صرف نظر از اینکه این نظر چقدر با نظر من متفاوت باشد، حمایت قاطع کرده‌ام. کسی که این حق را از دیگری سلب می‌کند، خود را برده‌ی نظر فعلی خود می‌کند، زیرا حق تغییر آن را از خود نیز سلب می‌کند.»