نویسنده : رسول ارونقی‌کرمانی رمان پیش رو از زبان پسری به نام همایون که خبرنگار روزنامه است روایت می شود.او یک روز در خیابان به طور اتفاقی با دختری دبیرستانی به اسم پروین برخورد می کند و دفترش با دفترخاطرات او جا به جا می شود. پروین نامزدی به نام خسرو دارد که با نامادری اش در ارتباط است اما دختر از برملا کردن این راز کثیف پیش پدرش واهمه دارد. همایون با خواندن خاطرات پروین متوجه این راز فجیع و قصد او برای خودکشی می شود و تصمیم می گیرد به او برای حل مشکلش کمک کند. داستان این رمان برگرفته از ماجرایی حقیقی است که در سال 1343 هجری شمسی رخ داده است. گزیده ای از کتاب : همایون: بار دیگر آن را ورق زدم ولی باز هم نادم و پشیمان شدم و به خودم گفتم این کار بد است همایون. تو یه جوان تحصیلکرده هستی و نباید دفترچۀ یک دختر را بخوانی و از رازش با خبر شوی. با خودم، با خواسته هایم، با افکار ضد و نقیضم کلنجار می رفتم. سرانجام به این نتیجه رسیدم که باید ” دفترچۀ آبی ” را به صاحبش پس بدهم اما با خودم گفتم: احمق جون! تو که او را نمی شناسی؛ در ثانی چهره اش را که خوب ندیدی و به خاطر نسپردی؛ در این صورت چطور امکان دارد او را پیدا کنی و دفترچه اش را پس بدهی؟ به خودم جواب دادم: احمق خودتی! ” او حتما در این دفترچه اسم و مشخصات خودش را نوشته است.” داشتم خودم را گول می زدم و می خواستم به بهانه ی خواندن اسم او، دفترچه را ورق بزنم. صفحه ی اول سفید بود. در گوشۀ صفحۀ دوم با خط بسیار ریزی یک کلمه به چشم می خورد: ” پروین” زیر آن، یک خط نازک با مداد قرمز کشیده شده بود. باخودم گفتم: پس اسمش پروین است. اما کدام مدرسه می رود؟ کجا زندگی می کند، نام فامیلش چیست؟ اوه! باید دفترچه اش را بخوانم و مشخصات او را پیدا کنم. صفحۀ سوم را نگاه کردم. ناگهان از دیدن یک جمله تکان خوردم. نوشته بود: … پاک از زندگی سیر شده ام. همه چیز را از دست داده ام. به خدا سوگند من خود را خواهم کشت. همین امشب، بله، همین امشب خود را از قید این زندگی لعنتی نجات خواهم داد.