نویسنده : روبرت صافاریان این کتاب، روایت زندگی دو خانواده‌ی ارمنی در ایرانِ پیش و پس از انقلاب است. زاون و سارو دو رفیق صمیمی‌ هستند که خانواده‌های‌شان نسبت دوری با هم دارند. خانواده‌ی سارو در طبقه‌ی بالای کلیسایی زندگی می‌کنند که محل گردهمایی‌ها و برگزاری آیین‌های مختلف ارامنه است؛ آیین‌هایی از دوران باستان که بدویت‌شان تغییر شکل داده و به ‌صورت جشن‌هایی فرح‌‌بخش درآمده است. گویی از قوه‌ی قهریه و هسته‌ی تنش‌زای‌شان تهی شده‌اند و حالا فقط پوسته‌ای بی‌آزار و حتی نشاط‌آور از آن‌ها باقی مانده است. ترس مذهبی اما هنوز در کنه این گردهمایی‌ها پنهان است و گاهی با یک توفان، یک زلزله یا یک بارش سهمگین برف سر بیرون می‌آورد و تنوره می‌‌کشد.