نویسنده : سیامک گلشیری رمان «آخرش می‌آن سراغم» به نوعی در ژانر وحشت نوشته شده و از زبان راوی است که داستان را برای دوستش تعریف می‌کند. داستان از آن‌جا شروع می‌شود که راوی بعد از این‌که آخرین امتحانش را می‌دهد و از پله‌های مدرسه پایین می‌آید... راوی «اسمال تپه» را می‌بیند که سوار بر موتور گنده‌اش وسط کوچه مدرسه ایستاده و در همان وقت «نادر» نیز جلوی او سبز می‌شود. در بخشی از رمان می‌خوانیم: «نادر رفت، دوباره برگشتم و تو کوچه رو نگاه کردم. تا حالا تو عمرم اون‌جا رو به اون خلوتی ندیده بودم. همه‌ش فکر می‌کردم الان یکی وایساده پشت یکی از اون درخت‌های کوفتی و داره منو سُک می‌زنه. یکی از اون چاقوهای دندونه‌دار هم دستشه» گلشیری متولد مردادماه 1347 است، اولین داستان‌های کوتاه این نویسنده در مجله‌های مطرح ادبی به چاپ رسید تا این‌که در سال 1377 نخستین کتاب او با عنوان «از عشق و مرگ» منتشر شد. وی همزمان با نویسندگی به ترجمه هم روی آورد. با این‌که بیشتر آثار این نویسنده برای بزرگسالان است داستان‌هایی هم دارد که مخاطب آن‌ها نوجوانان هستند.