نویسنده : شیوان چپمن ترجمه : حسین صافی‌پیرلوجه نگارنده به منظور تبیین رابطه‌ی زبان‌شناسی و فلسفه، تصریح می‌کند: "ما در این کتاب، بیشتر توجه خود را به آوای فیلسوفان آمریکایی و انگلیسی قرن بیستم معطوف خواهیم کرد. دلیل توجه به این آثار آن است که فلسفه‌ی قرن بیستم در انگلستان و به خصوص فلسفه‌ی تحلیلی، تاثیری آشکار و مستقیم بر استقلال زبان‌شناسی به عنوان یک رشته‌ی تحصیلی داشته‌ است. فلسفه‌ی تحلیلی چنان که از نامش پیداست رویکردی است به موضوع‌ها و مسائلی که احتیاج به تحلیل دقیق دارند؛ یعنی در فلسفه‌ی تحلیلی، مسائل و مفاهیم پیچیده به بخش‌های کوچک‌تر، تجزیه‌ یا شکسته می‌شوند و به این ترتیب، امکان درک آسان‌تر آن‌ها فراهم می‌شود و یا حتی معلوم می‌شود که هیچ مساله‌ای در کار نبوده است. فلسفه‌ی تحلیل در اوایل قرن بیستم با روی آوردن به بررسی زبان مورد استفاده در فلسفه و بعدها با پذیرفتن خود زبان به عنوان موضوعی مستقل برای مطالعات فلسفی اصطلاحا روندی "زبان‌محور" را در پیش گرفت. این نوع فلسفه‌ی تحلیلی را "فلسفه‌ی زبان" می‌نامند. تحول دیگری که در فلسفه‌ی قرن بیستم رخ داده و زبان در محور آن قرار داشته، فلسفه‌ی قاره‌ای نام دارد و اصطلاحا به گونه‌ای از فلسفه‌ی اطلاعاتی خود که منشا آن اروپای بری است. فنون بیان و مباحثه، شالوده‌ی اسلوب فلسفی این مکتب است که اغلب در سبک نوشتاری اعضای آن نیز تجلی می‌شود. در این رویکرد، به مفاهیم ثابت و معانی مشخص، اعتقادی نیست و امکان دست‌ یافتن به مفاهیم از طریق تحلیل دقیق زبان مورد استفاده در بیان مسائل فلسفی نفی می‌شود، زیرا خود زبان نیز قابل تعبیر و تفسیر می‌نماید. این سنت فلسفی تاثیر زیادی بر نظریه‌ی‌پردازی انتقادی داشته است".