نویسنده : محمود روح‌الامینی در زبان و ادبیات فارسی، بیگمان مثنوی مولوی از منابع انگشت‌شماری است که شور و اشتیاق عاشقانه و بحث و نظر حکیمانه را در لباس گفتگوهای تمثیلی و داستانی بیان میدارد و فراوان یادآوری میکند که بیانِ "حکایت"ها و "قصه"ها وسیله و بهانهی رساندن و فهماندنِ بسی سرّ و مقصود و معنا است. ... در بیشتر تمثیل‌های مثنوی، گفتگوی شخصیت‌های داستانی، بیانکننده و زمینه‌ساز صریح نظریه‌ها است. در جستارهای این کتاب، بیشتر تمثیل‌هایی برگزیده شده که در آن‌ها تفاوت بین دو طرف گفتگوکننده مشهود است؛ گفتگوی کسانی که زبان یکدیگر را نمیفهمند، گفتگوی مست و محتسب، نحوی و کشتیبان، دزد و پاسبان، پرنده و صیاد، طوطی و بازرگان، سلطان و دلقک و ده‌ها گفتگوی دیگر.