(دفتر نخست : تفسیر اشراقی آیه‌ی نور) نویسنده : شهاب‌الدین محمد بزشلویی کمیجانی با مقدمه ،تصحیح و تحقیق : محمد کریمی زنجانی‌اصل شیخ شهاب‌الدین م شیخ شهاب‌الدین محمدبن‌موسی‌بن محمد بزشلویی کمیجانی عراقی (1313-1245 ق.) از جملۀ حکمت‌پیشگان ناشناختۀ روزگار قاجار است که با دریغ، در منابع قاجاری دربارۀ زندگی و آثار او کمتر نکتۀ قابل توجهی می‌توان یافت. از آثار این حکیم نوراندیش، نخست، از رساله‌ای در شرح اشراقی آیۀ نور باید یاد کرد که نخستین ویرایش آن را در اصفهان به نگارش درآورده است و بر اساس نسخه‌های خطی ای ناثر، آن را به نام‌های نور الصدر، نور الفواد و نوریه می‌شناسیم. این رساله را واپسین اثر اشراقی نگاشتۀ عهد قاجار می‌توان دانست؛ و طرفه نکه اثری است به زبان فارسی. کمیجانی در این رسالعه با بیانی روشن و با نثری وزین و آسان‌یاب به بازنمود اساسی‌ترین مسئلۀ حکمت اشراقی همت گماشته است که همانا «علم حضوری» و به تعبیر فلسفۀ جدید «مسئلۀ شناسایی و شناخت» باشد.