نویسنده : علی تسلیمی «گزاره‌هایی در ادبیات معاصر ایران»، نوشته «علی تسلیمی» مباحث پیشامدرن، مدرن و پست‌مدرن را در قالب گزارش‌هایی در ادبیات معاصر ایران ارزیابی کرده است. در این کتاب سرفصل‌هایی چون شعر رمانتسم ایران، شعر اجتماعی ایران، مدرنیست‌های متعارف، مدرنیسم و مدرنیست‌های رادیکال(شالوده شکن و پست مدرن) و شعر‌های اخیر، با نظر داشتن به دوره‌های پیشا‌مدرن، مدرن و پست‌مدرن تحلیل شده است. مولف در پیشگفتار کتاب درباره روش تالیف و پژوهش خود درباره این گزاره‌ها گفته است: «گزاره‌هایی که در پیش داریم، پیوسته، گسسته‌اند؛ به عبارتی میتوان آنها را جداگانه و نیز با هم مطالعه کرد. آثار مدرن در چنبره کارهای تعریف‌پذیر، آکادمیک و دانشگاهی نیستند، اما تلاش کرده‌ام که حد واسطی ایجاد کنم و قدری به این مقصود نزدیک شوم: با آن که گزارش‌ها فرم‌گرایانه عنوان شده‌اند، از تعیین، تقسیم و اشاره به معنا و محتوا پرهیز نکرده‌ام.» در این کتاب در بخش گزارش شعر رمانتیک ایران این گونه آمده است: «زیباییشناسی شعر رمانتیک ایرانی، به سبب موقعیت زمانی خود و نیز آغاز روی آوردنش به نوع و سبک ادبی جدید، دارای زیبا‌شناسی نیمه‌سنتی است. در اروپا نیز عده‌ای چون امیل زولا زیبایی شناسی رمانتیست‌ها را همان زیباییشناسی کلاسیک قلمداد میکنند.» نویسنده کتاب در گزاره مدرنیست‌های متعارف با نگاهی به اشعار شاملو، نیما، فروغ فرخزاد و... در مبحث ورود به «گامی در شناخت شعر سپهری» درباره ساختار زبانی و گرایش فکری سهراب سپهری این‌گونه نوشته است: «سپهری پس از عبور از شعر رمانتیک، با زبان نیمه سنتی و نیمایی و با اندیشه‌ سوررئالیستی هوشنگ ایرانی، به سرودن دفتر مرگ رنگ(۱۳۳۰) و زندگی خواب‌ها روی آورد. در آوار آفتاب(۱۳۴۰) نفوذ اندیشه‌‌های هوشنگ ایرانی و بودیسم دامنه‌ بیشتری یافت...» نمایه‌ شاعران و نویسندگان و نمایه‌ اصطلاحات ادبی نیز آخرین بخش‌های مطالب این کتاب را تشکیل میدهند.