نویسنده : حسن قاضی‌مرادی این کتاب به واکاوی مفهوم مدنیت در اندیشه سیاسی و اجتماعی می پردازد. در پشت جلد، اثر چنین معرفی شده: «در این رساله، مدنیت و نامدنیت، مفاهیمی سیاسی-اجتماعی در نظر گرفته شده است. هدف از رساله، با تأکید بر برخی از وجوه این دو مفهوم، پرداختن به وجوهی از نامدنیت های سیاسی و اجتماعی در ایران است. در فصل نخست کتاب با بررسی مختصر مهم ترین هنجارهای مدنیت، دو وجه سیاسی و اجتماعی این مفهوم و، در ارتباط با آن، دو وجه سیاسی و اجتماعیِ نامدنیت معرفی می شود. فصل دوم شامل بررسی برخی از جلوه های نامدنیت سیاسی و اجتماعی در جامعه ما است. پی گفتار کتاب نیز بحثی است درباره گسترش حوزه عمومی به عنوان عامل مهم گسترش و تحکیم مدنیت...» یکی از نمونه های خواندنی فصل دوم کتاب، آنجاست که نویسنده نشان می دهد چرا و چگونه تحزب و فعالیت های سیاسی که اساس دموکراسی اند، به فرقه گرایی فروکاسته می شود و نیروهای سیاسی ایران (اعم از موافق و مخالف) ناتوان از کار جمعی و مبارزه دموکراتیک، نفی دیگری را در دستور کار قرار می دهند.