نویسنده : مهدی مظفری‌ساوجی به انتخاب : سیمین بهبهانى شعرهاى این کتاب را از چهار دفتر منتشر شده و یک دفتر در دست انتشار مهدى مظفرى ساوجى انتخاب کرده‌ام.این شعرها را من دوست دارم و درباره آن‌ها حرف‌هایى داشته‌ام که در دو نوشته جداگانه آمده است.مظفرى ساوجى زبان ساده‌اى دارد. زبانى سهل ممتنع که اگرچه ظاهرآ ساده به‌نظر مى‌رسد اما عمیق است و حاصل تأمّلات و تألّمات اندیشه و عاطفه خیال‌انگیزى است که ذهن و زبان سیال و خلاق او برایش به ارمغان آورده است.از این لحاظ شعر براى شاعر تفنن نیست که مثلا بخواهد با آن خود و مخاطبش را سرگرم کند. گلدانى نیست که فقط براى زیبایى از گل‌هاى مصنوعى پر شده باشد و آن را در گوشه‌اى از اتاق پذیرایى گذاشته باشند.شاعر خوش‌تر دارد که رنگ و بوهاى طبیعى را به ما نشان دهد. به همین دلیل از گلى حرف مى‌زند که شبى سنگین و لاجرم غمگین، رنگ و بوى آن را در خود فرو برده است.