نویسنده : حسین مسرور یکی از رمان های مهم تاریخی فارسی است، که روایت گر داستان هایی از زمان صفویه می باشد. قصه از زمان شاه طهماسب آغاز می شود و پس از آن به پادشاهان دیگر می پردازد.آغاز نشر داستان به بعد از شهریور 1320 باز می گردد، هنگامی که مردم ایران به دلیل ناکامی ها و محرومیت های گوناگون مایوس شده بودند و دشمنان کمر به نابودی آثار معنوی و خاصیت های نژادی ما بسته بودند. به دنبال انتشار بخشی از داستان در روزنامه اطلاعات، نامه های تقدیر و تشکر به سوی نویسنده روانه شد، لذا انتشار داستان با قوت و نیروی بیشتر ادامه یافت. این امر کمک شایانی به حفظ داستان های تاریخی ادبیات ما کرد. شخصیت های اصلی داستان چند نفر قزلباش هستند که در راه رسیدن به خواسته های خود از هیچ کوشش و تلاشی فرو گذار نمی کنند و برای خدمت به مرشدان خود پای در عرصه نبرد می گذارند. گزیده ای از کتاب : اسکندر می گفت: – برادران، رحمت الهی پشتیبان ماست و دعای صوفی کامل، بدرقه ی راه ما، این جانی است که امروز یا فردا باید سپرد، و این حیاتی است که خواه یا ناخواه باید بدرود گفت، پس چه بهتر که این سر در راه دوست بازیم، و این خون را فرش میدان عشق و محبت سازیم. یک «مرده بنام به که صد زنده به ننگ»