نویسنده : لئوناردو داوینچی ترجمه : مهوش قویمی «لئوناردو داوینچی» در آوریل سال 1452 میلادی در دهکدة کوچکی، در منطقة توسکان ایتالیا به دنیا آمد. لئوناردو در سال 1472 در اتّحادیة صنفی نقّاشان فلورانسی «سن لوک» پذیرفته شد. شهرت او به عنوان نقّاش، مدیون پانزده اثر است. امّا وی در عین حال، نظریه‌پرداز، پژوهشگر فلسفی و دانشمندی صاحب کشف و شهود بود. کتاب حاضر، دربردارندة گزیده‌ای از اندیشه‌های فلسفی، سخنان حکیمانه و گمانه‌های داوینچی است. انسان‌ها به نادرست از گذر زمان گله و شکایت دارند و شتاب آن را ملامت میکنند، آن‌ها درنمییابند که زمان به اندازه کافی طولانی است، اما طبیعت حافظه خوبی به ما داده است که سبب میشود رویدادهای دوران گذشته را مربوط به زمان حال بپنداریم. عمر پرمیکشد، نهانی میلغزد و این و آن را فریب میدهد و هیچ چیز به سرعت سال‌ها سپری نمیشود، اما آنکس که بذر پرهیزکاری میافشاند، شرافت و آبرو حاصل بر‌مدارد.