(راهنمای نوشتن در مشاوره و روان‌درمانی) نویسنده : ژیلی بولتون و ... ترجمه : مهشاد محمدنوری نوشتن یک روش باستانی در درمان بیماری‌های روح و روان است. نوشتن از نظر روان‌شناختی از زمان آپولو سودمند شناخته می‌شده است، آپولو هم الههٔ شاعری بود و هم الههٔ درمان. مصریان باستان، یکی از نخستین مردمانی بودند که می‌نوشتند، آنها می‌دانستند که نوشتن قدرت عظیمی دارد: فکر می‌کردند که یک الهه می‌تواند مستقیماً از درون کلمات نوشته شده ارتباط برقرار کند به طوری که شخص برای همیشه نفرین شود؛ مصریان باستان همچنین می‌اندیشیدند که حافظه‌شان می‌تواند در طی نوشتن یا حذف نوشتن، پاک شود. کتاب «نوشتار درمانی» درباره نوشتن است. نوشتنی که به منزله درمان است. درمانی که هم به شخص بیمار و هم به درمانگر کمک می‌کند و روشی است برای رشد تفکر و آگاهی. نوشتار درمانی شیوهٔ درمانی مؤثری است برای مراجعانی که احساس می‌کنند نیاز به شنیده شدن ندارند و می‌توانند احساس خود را بر روی کاغذ بیاورند و به تدریج که نگارش ادامه پیدا می‌کند در وضعیت برون‌ریزی هیجانی قرار می‌گیرند و احساس آرامش می‌کنند. یکی از مزایای اصلی نوشتار درمانی ارتباط خاصی است که شخص با خودش به وجود می‌آورد. این روش در جهت رشد تفکر و افزایش آگاهی شخص نویسنده بسیار مؤثر است. کتاب راهنمای نوشتاردرمانی در مشاوره و روان درمانی نه تنها به موضوعات نظری نوشتن به عنوان یک شیوهٔ درمانی می‌پردازد، بلکه راه پژوهش را در این شیوه باز می‌کند. نویسندگان در این کتاب درباره نظریه‌ها و تحقیقات مربوط به نوشتاردرمانی، انواع نوشتارهای درمانی اعم از نامه، شعر، گزارش نویسی روزانه و....، نوشتارهای برخط و تاثیر آنها در درمان و کاربردهای گوناگون نوشتار در انواع درمان‌های تحلیلی شناختی سخن می‌گویند.