فرهنگ نمایش های سنتی و آئینی ایران (شمیز،رحلی،دایره)

کد شناسه :33713
  • عنوان کالا :
    فرهنگ نمایش های سنتی و آئینی ایران (شمیز،رحلی،دایره)
  • شابک :
    9786005722161
  • ناشر :
  • مولف :
  • نوبت چاپ :
    1
  • سال چاپ :
    1392
  • قطع :
    رحلی
  • نوع جلد :
    شمیز
  • تعداد كل صفحات :
    276
  • وزن :
    643
  • درباره كتاب :
    آیین و سنن هر قوم و ملتی پایه و اساس فرهنگ آن و ریشه زاینده و مانای فرهنگ، هنر و تمدن آن کیان است. جلوه‌های آیینی و سنتی نمایش کشورمان همواره جلوه و جلال شکوهمندی بر تارک فرهنگ و هنر ایران بوده است. بی‌گمان حفظ، تکریم و ترویج این سرمایه گران‌سنگ فرهنگی، همتی بلند و توانی بسیار می‌طلبد... در کتاب «فرهنگ نمایش‌های سنتی و آئینی ایران» به منظور بالا بردن سطح فرهنگ دانش هنرمندان در خصوص نمایش‌های آیینی، مفهوم آیین، نمایش و سنت؛ تاریخچه مراسم آیینی که تجلی نمایش‌های آیینی سنتی بوده در قبل و بعد از اسلام، تقسیم‌بندی آیین‌ها و سنت‌ها براساس نمایش، آیین‌ها و سنت‌ها در نمایش، آیین‌های اساطیری، شبیه‌خوانی، نقالی، معرکه، پرده‌خوانی و سایر انواع نمایش سخن به میان آمده است. نمودهای عناصر نمایش ایرانی بی‌شمار و بسیار گونه‌گون‌اند و با وجود تفاوت‌ها، از ویژگی‌های همسانی برخوردارند. دو ویژگی بارز نمایشهای آیینی- سنتی ایرانی تنیدگی آن با رقص و موسیقی و کم‌رنگ بودن مرز میان تماشاگران و اجراگران است
  • قيمت :
    400,000 ریال
موجود نیست

نویسنده : مریم نعمت‌طاووسی در اینجا آمده است که ایران از زاویه‌ی میراث معنوی خیلی غنی است و از جمله میراث معنوی کشورمان، می‌توان به نمایش‌های آیینی و سنتی اشاره کرد. برخی از این نمایش‌ها، نمایش‌های شادی‌آور و نشاط‌بخش هستند که در جشن‌های مربوط به زندگی شبانی و کشاورزی، از دیرباز تا کنون برگزار می‌شدند و می‌شوند و برخی نیز نمایش‌هایی هستند که در حالات غم و اندوه و سوگواری به اجرا در می‌آمدند و کماکان نیز اجرا می‌شوند. در هر صورت، در هر یک از این نمایش‌ها، نشانه‌هایی از اعتقادات و باورهای مردم، اسطوره‌ها و آیین‌های مربوط به دفع شر و بلا و بیماری و اهدای فدیه و قربانی دیده می‌شود که ما امروز از آن‌ها به عنوان میراث معنوی و میراث شفاهی فرهنگ ایرانی نام می‌بریم. از نمایش‌های نشاط آور می‌توان به تخت حوضی و سیاه بازی و بقال بازی و کچلک بازی اشاره کرد. آیین‌های نمایشی مربوط به نوروز هم در این زمره‌اند. از نقالی می‌توان به عنوان نمایش‌های رزمی و حماسی نام برد. تعزیه یکی دیگر از انواع نمایش‌هاست که در گروه نمایش‌های مذهبی جای می‌گیرد و مربوط به زمان سوگواری است و خود به تنهایی از عناصر نمایشی فراوانی برخوردار است. در رابطه با نمایش‌های عروسکی هم سخن بسیار است. قبل از هر چیز بد نیست بدانیم کشور ژاپن سه میراث معنوی جهانی در فهرست یونسکو به ثبت رسانده که هر سه مربوط به تئاتر و یکی از آن‌ها تئاترعروسکی است. ایتالیا هم تئاتر عروسکی «سیسیلی» خود را به عنوان میراث معنوی جهانی به ثبت رسانده است. از طرفی نمایش‌های عروسکی در ایران دارای پیشینه قابل توجهی هستند. چنان‌که «بهرام بیضایی» در کتاب «نمایش در ایران» می‌نویسد: “از قدیم برای نمایش‌های عروسکی در زبان فارسی چند اصطلاح و جود داشته که «خیال» و «خیال بازی» و «شب بازی» و «پرده بازی» و «لعبت بازی» از آن دسته‌اند. آیین و سنن هر قوم و ملتی پایه و اساس فرهنگ آن و ریشه زاینده و مانای فرهنگ، هنر و تمدن آن کیان است. جلوه های آیینی و سنتی نمایش کشورمان همواره جلوه و جلال شکوهمندی بر تارک فرهنگ و هنر ایران بوده است. بی گمان حفظ، تکریم و ترویج این سرمایه گرانسنگ فرهنگی، همتی بلند و توانی بسیار می طلبد...

بررسی و نظر خود را بنویسید

1 2 3 4 5

 *

 *

0 نظر