نویسنده : فریبا صدیقیم این مجموعه دربرگیرنده 59 قطعه شعر نو است که با مضامین عاطفی و اجتماعی سروده شده‌اند. «دو زمستان»، «دیگر برو»، «خداحافظ یعنی دلم تنگ است»، «شایده مرده باشم»، «به باد بگو»، «ساحل دست‌هایت»، «برای این‌که شکل خودم باشم»، «رمز ورود»، «توت‌فرنگی‌های پیراهنم»، «هلال چشم‌های تو»، «گرگ و میش»، «پاک‌کن»، «تیک، تاک» و «رفته‌ای» عنوان برخی شعرهای این مجموعه‌اند. نمونه شعری از این دفتر با عنوان «وقتی چراغ‌ها همه قرمزند»: «آدرس خانه‌ات را گم کرده‌ام و از راننده‌ی نابینایی سراغ تو را می‌گیرم تو خودت را به آن راه می‌زنی یعنی که نمی‌دانی من سر کدام چهار راه سرگردان تو ایستاده‌ام یعنی که نمی‌دانی وقتی چراغ‌ها همه قرمزند راه خانه‌ات گم‌تر می‌شود حالا مه را از جلوی خانه‌ات کنار بزن که ببینم توی راه چراغ می‌کاری و چشم‌های راننده‌ی کور را به او پس می‌دهی»