نویسنده : یدالله رویایی یدالله رؤیایی ، شاعر و بنیان‌گذار شعر حجم، متولد سال 1311 در دامغان است. او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی خود در زادگاهش راهی تهران شد. درگیری‌های سیاسی او در زمان فعالیت حزب توده و کودتای 28 مرداد باعث به زندان افتادنش در سال‌های جوانی شد. رؤیایی نویسندگی را از سال 1333 آغاز کرد. پس از گذراندن سال‌های زندان، اولین شعرهای خود را با نام مستعار «رؤیا» در مجلات آن زمان به چاپ رساند و تحصیلات خود را تا دکترای حقوق بین‌الملل در دانشگاه تهران ادامه داد. تأسیس هفته‌نامه‌ی «بارو» با همکاری احمد شاملو، اداره و انتشار فصلنامه‌ی شعر «دفترهای روزن»، تأسیس شرکت انتشاراتی «روزن» به همراه کاوه گلستان و محمود زند و تألیف بیانیه‌ی حجم‌گرایی در شعر با همکاری چند شاعر دیگر از فعالیت‌های ادبی رؤیایی است. به همین علت او را بنیان‌گذار شعر حجم در ادبیات معاصر می‌دانند. از رؤیایی چندین اثر به نظم و نثر منتشر شده است. برخی از شعرهای او در مجموعه‌های «بر جاده‌های تهی» ، «دلتنگی‌ها» ، «از دوستت دارم»، «در جست‌وجوی آن لغت تنها» و «من گذشته امضا» به چاپ رسیده است. از آثار او به نثر هم می‌توان به «هلاک عقل به وقت اندیشیدن» و«چهره‌ی پنهان حرف» اشاره کرد. این شاعر و نویسنده پس از اقامت در پاریس نیز به فعالیت‌های ادبی خود ادامه داد. کتاب «هلاک عقل به وقت اندیشیدن» نوشته‌ یدالله رویایی مجموعه‌ مقاله‌های این شاعر در سال‌های دهه‌ 40 و 50 خورشیدی است، سال‌هایی که این شاعر در پی تبیین بوطیقای شعری‌اش و تئوریزه کردن شعرحجم بود.