(نقد و تحلیل قصاید شاعران نوپرداز) نویسنده : حجت‌الله بهمنی‌مطلق در این پژوهش قصاید شاعرانی که در دوره معاصر به عنوان شاعر نوپرداز شهرت یافته اند و عمده فعالیت‌ها‌ی شعری آنها در زمینه شعر نو بوده است، نقد و تحلیل شده اند. یافته‌های پژوهش نشان می دهد که: 1) نوپردازان قصیده گو با وجود اینکه همگی از شاعران برجسته و جریان ساز معاصر به شمار می آیند،اغلب اهل تحقیق و تتبع در شعر کلاسیک‌اند و دقایق و ظرایف آن را خوب می شناسند.بنابراین نه نوگرایی آنها را از سر عجز و ناتوانی در برابر قواعد و ضوابط شعر کهن است و نه قصیده گویی آنها از روی تعصب وسنت پرستی. 2) هر چند شاعران بیشتر از این قالب شعری برای هنر نمایی و تفنن بهره گرفته اند،اما طرح موضوعات امروزی در بعضی قصاید بیانگر آن است که قصیده می تواند مسائل جامعه و بشر امروزی را هم در خود منعکس کند. 3) این قالب شعری کهن در دوره‌ی معاصر توانسته است بخش عظیمی از میراث فرهنگی ایران و جهان اعم از اسطوره،تاریخ،مسائل مذهبی وسیاسی واجتماعی را از عهد باستان تا عصر حاضر در خود بگنجاند. 4) این قصیده ها جلوه‌گاه بخشی از خلاقیت شاعران چه در عرصه‌ی ساخت‌های زبانی نو و بدیع و چه در عرصه‌ی تصاویر شاعرانه‌ی تازه هستند.