نویسنده : مجتبی ویسی این مجموعه شعر شامل دو دفتر و یک پس‌گفتار در تبیین ماهیت نوع شعرهای این مجموعه می باشد. زبان شیرین و تسلط بالا بر کلمات و همچنین مضوعات به روزی که ویسی در این دفتر استفاده کرده باعث شده تا این اثر نسبت به دیگر کارهای مشابه بسیار متمایزتر و قابل قبول تر باشد. بسیاری از منتقدان بر این باورند که «من های متناقض» تنها نماینده شعر حجم است که زیرمجموعه‌ی شعر یدالله رویایی نیست و حتی از آن به عنوان دریچه ایی برای تحول در این نوع سبک شعری نام می برند. دفتر اول این مجموعه که شامل24 شعر از ویسی می باشد بیشتر به محوریت مکان می باشد که ویسی در این باره گفته است: « در این دفتر مکان محوری شعرها، اتاق، در وضعیت‌ها و حس و حال‌های متفاوت بیان شده است؛ زیرا من به خاطر نوع کارم که ترجمه است و بویژه این‌که در چند سال اخیر تمام وقتم در اتاقی به ترجمه اشتغال داشته‌ام، همین اجبارات شغلی مرا به درک دیگری از محیط پیرامون و هستی خود رسانده است که در شعرهایم آن‌ها را بیان کرده‌ام.» در دفتر دوم این مجموعه 13 شعر با اجرا و زبانی متفاوت می باشد که در شعرهای این دفتر به اقتضای فضای متن و حالت راوی، لحن، ریتم و موسیقی کلام نیز تغییر می‌کند.