نویسنده : ابوالمعالی نصرالله منشی شرح و توضیح : عفت کرباسی ،محمدرضا برزگرخالقی بر اساس نسخه : مجتبی مینوی در کتاب کلیله و دمنه قوتی در بیان مقاصد و قدرتی در ادای معانی هست که در کتب دیگر نیست. انواعی از صنایع لفظی و معنوی کلام در آن دیده می شود، ولیکن اهتمام نویسنده مصروف آوردن صنایع نشده است و بقاعده«سخن را چون بسیار آرایش می کنند مقصود فراموش می شود» بحداقل آرایش اکتفا کرده است، و صنایع چنان طبیعی افتاده است که خواننده غالبا متوجه آن نمی گردد، و اگر در انشای او الفاظی تازی دیده می شود که در زبان ما در زمان ما کمتر جاری است... ستایش ایزد سبحان را که قلم را آفرید و به آن سوگند یاد فرمود.سپاس آفریدگار فکرت و برافروزنده ی چراغ دل به نور جان را که آدمی را از تاریکی ها در آورد و مشعل حکمت و دانش فرا راهش داشت.درود بی پایان بر روان تابناک سرور عالمیان،محمد مصطفی-صلی الله علیه و آله-و خاندان پاکش-علیه السلام-و درود بر جویندگان دانش در تمامی عرصه ها.