نویسنده : نسرین نورمحمدان نیمه شب تب داریست. من هنوز بیدار، به تو می اندیشم. تویی که خواب را از چشمانم ربودی. همچنان که آرامشم را. واژه های پراکنده در ذهنم روی کاغذ می سرد. اما عاجز از بیان احساس درونم، نوشته ها خط می خورد. در یک شب بهاری با صدای جادویی و جاودانه که یک اقیانوس مهر در آن نهفته بود، من تشنه را در خود فرو بردی.
0 نظر