نویسنده : داریوش مهرجویی این رمان زندگی بهزاد جاوید، فیلم‌بردار، کار‌گردان و تهیه‌کننده‌ی پنجاه‌و‌چند ساله است که با صحنۀ سکته او براثر شنیدن اینکه بعد از چهارسال هنوز صدا و سیما پول او را نمی‌تواند بدهد کتاب شروع می‌شود. او چند سال قبل سریالی می‌سازد که بسیار از او تقدیر می‌کنند و قرار می‌شود هزینۀ ساخت سریال را به او بدهند و او از خوشحالی این خبر سور و سات فراوانی به‌راه می‌اندازد و خانه عوض می‌کند و... زیر بار قرض می‌رود. اما با گذشت زمان متوجه می‌شود که از پول خبری نیست و باید برای رسیدن به پولش از هفت خان رستم رد شود. آن رسید لعنتی داستان بلندی است دربارۀ سردرگمی و کلاف باز نشدنی مشکلات انسان‌ها در زندگی شهری؛ حتی می‌توان گفت نقدی است بر بروکراسی و زندگی مدرن. با آنکه شهری که داستان در آن می‌گذرد تهران است، اما اتفاقات داستان در هر شهر بزرگی می‌تواند بیفتد. در لابه‌لای داستان با انسان‌های مختلفی برخورد می‌کنیم که همه غرق در مشکلات خود هستند. همه می‌خواهند به هم کمک کنند اما هیچ یک توان حل مشکلات خود را هم ندارد. در بخشی از کتاب می خوانیم: «وقتی آن روز چهارشنبه بعدازظهر دستیارش تلفن زد و گفت که خبر بدی دارد، چون رئیس سازمان و در نتیجه بیش‌تر رؤسای شبکه عوض شده‌اند و از این رو باید همه‌ی فرم‌ها نیز عوض شود همه از نو توسط دست‌اندکارها پر شود و دوباره به امضاء تک تک رؤسا و مدیران شبکه‌ها برسد که بعضی از آن‌ها جدیدند... و نیز هیئت امنای ارزش‌گذاری که حدود چهارسال پیش پرونده‌ی ختم فیلم شما را امضاء کرده‌اند، عوض شده‌اند و برخی از آن‌ها اخراج شده‌اند و برخی نیز مایه‌ی حسد و کینه‌ی برخی دیگر قرار گرفته‌اند و دلخور شده‌اند که چرا از آن‌ها دعوت نکرده‌اند که سر میز ارزش‌گذاری حضور داشته باشند و خلاصه چه و چه... و این یعنی یک سال یا دو سال دیگر معطلی و کلی خسارت جدید...»