نویسنده : روژه پل‌درووا ترجمه : مهدی ضرغامیان کتاب «گفت‌وگو با مردم درباره اخلاق» نوشته روژه پل درووا ( -۱۹۴۹) است. نویسنده در این کتاب می‌کوشد نقش ، فیلسوفی را ایفا کند که می‌کوشد با بررسی پیشینه واژه اخلاق به دریافتی کمابیش روشن از این واژه برسد و سرانجام مشخص کند که اخلاق به زعم او توجه کردن به دیگران است. او برای رسیدن به این هدف که مخاطبانش موضوع را به روشنی دریابند می‌کوشد به مبادی و آغاز برگردد و نگاهی می‌کند به این که واژه اخلاق (در زبان‌های اروپایی ethics) از کجا آمده، چگونه شکل گرفته، چگونه تغییر کرده و بخش‌های اساسی آن‌را که مکاتب فکری مشخص کرده‌اند، بیان می‌کند. همچنین ارتباط تنگاتنگ و اختلاف‌های آشکار بین بحث‌های فلسفی قدیم و جدید را روشن می‌کند. درووا می‌خواهد موضوع را روشن کند و در دسترس همه قرار دهد، بی آن‌که درستی و دقت آن از بین برود. البته نمی‌خواهد چرخ را دوباره اختراع کند یا بیخود و بی‌جهت از امور آشکار و بدیهی حرف بزند. در این‌جا به مبادی برمی‌گردد تا سرانجام این بحث‌های اخلاقی را بهتر به مخاطب انتقال دهد تا خوانندگان در پایان این کتاب به چشم‌انداز روشن‌تری دست یابند و به شکل جدی‌تری به این موضوع فکر کنند. در بخشی از کتاب «گفت‌وگو با مردم درباره اخلاق» می‌خوانیم: «در همه‌جا از اخلاق بحث می‌شود. امروزه واژه اخلاق بیش از هر زمان دیگری به کار می‌رود و در بحث‌ها و سخنرانی‌های متعدد تکرار می‌شود. این کلمه را مرتب در روزنامه‌ها و کتاب‌ها می‌بینیم، در رادیو، تلویزیون، مدرسه و دانشگاه... همه‌جا. ما امروزه نگران اخلاق هستیم. این نگرانی ابعاد گوناگونی دارد: در امور مالی و زندگی تجاری (وقتی بحرانی جدید به وجود می‌آید، روشن می‌شود که وجود و رعایت اصول و قواعد تا چه میزان لازم و ضروری است)، در ورزش (دوپینگ و تقلب‌های ورزشی فضای بازی‌ها و مسابقه‌ها را به خطر می‌اندازد)، در رسانه‌ها (اطلاعات و اخبار دستکاری می‌شود). بیش از همه، دانش پزشکی زمینه مهمی برای بحث‌های اخلاقی شده است. با پیدایش تکنولوژی‌های جدید موقعیت‌هایی ایجاد شده که تا پیش از این تصورش هم دشوار بود. این تکنولوژی‌ها نشان داده‌اند که ممکن است ماهیت انسان و نظام والدـ فرزندی و نیز نسل‌ها از ریشه دگرگون شوند. پرسش این است که آدمی باید به چه چیز دل ببندد، آن را مجاز بشمارد یا از آن بپرهیزد. هرچه می‌کند به نام چه یا برای چه باشد؟ طرح این پرسش در دهه‌های اخیر، اخلاق زیستی یا بیواِتیک را پدید آورده است. این قلمروِ فکری با بحث‌های فلسفی اساسی همخوانی دارد. بحث‌هایی مانند معنای زندگی، حدود دخالت انسان در جسم موجود زنده یا موضوع مقام و شایستگی انسان».