به کوشش : رسول جعفریان سیره‌نگاری علمی است میان تاریخ و شرح حال‌نویسی، با این قید که اساس آن شرح حال‌نویسی یک چهره مقدس است، چهره‌ای که برای شناخت آن، همزمان باید ملاحظه تاریخ و دین را کرد. این دانش، به مرور، و به تناسب سطح فهم مخاطبان، با رویکردهای مختلف ارائه شده است. در یک دوره تاریخی، سیره‌نگاری با قصه‌خوانی ترکیب شده و بیش از پیش مورد استفاده مخاطبانی قرار گرفته است که سخت علاقه‌مند سبک‌های داستانی و در عین حال مقدس و دینی بوده‌اند. در این زمینه، متن‌های چندی از قرن های ششم هجری به بعد شکل گرفته است. ذروۀ‌العلیا یکی از این متن‌هاست که شاید اساس آن در قرن پنجم به عربی پدید آمده و بعد‌ها به فارسی ترجمه شده است. از این کتاب نسخه‌های چندی در دست است که دست کم دو تحریر متفاوت دارد. آنچه ملاحظه می‌فرمایید ترکیب این دو متن و ارائه یک سیره نبوی - داستانی است که گرچه از نظر تاریخی قابل استناد نیست، اما از نظر ادبی و نیز شناخت باورهای رایج مذهبی - تاریخی بسیار مهم است.