نویسنده : علی پایا ،حسین ابراهیم‌آبادی ،بهاره آروین در پژوهش حاضر کوشش شده است تا از چند منظر به مسئله رشد ناموزون علوم انسانی و اجتماعی و ارتباط آن با (عدم یا کندی) توسعه علمی و فرهنگی توجه شود. بر همین اساس، بخش‌های مختلف گزارش کنونی، در عین ارتباط و پیوستگی موضوعی با یکدیگر، هر یک به وجه خاصی از مسئله پرداخته‌اند و آن را با دقت بیشتر مورد بررسی قرار داده‌اند. در این تحقیق عمدتا کوشش شده است از میان جنبه‌های مختلفی که در بحث «توسعه‌نیافتگی علوم انسانی و اجتماعی در ایران» نقش دارند، به بخش‌هایی پرداخته شود که از حیث ارتباط با جنبه‌های نظری و عوامل واجد صبغه فکری و فرهنگی برجسته‌تر هستند. رشته واحدی که اجزای مختلف پژوهش اخیر را به یکدیگر پیوند می‌دهد، همین جنبه‌های نظری و فکری و فرهنگی مربوط به مسئله اساسی پژوهش است.