منطق الطیر (زرکوب،وزیری،آیدین)

کد شناسه :17254
موجود نیست

نویسنده : فریدالدین عطار نیشابوری به تصحیح : رضا انزابی‌نژاد ،سعیدالله قره‌بگلو «منطق‌الطیر» یا مقامات‌الطیور منظومه‌ای است از عطار نیشابوری که به زبان فارسی و در قالب مثنوی در بحر رمل مسدس مقصور (محذوف) سروده شده‌ است. کار سرودن این مثنوی در قرن ششم هجری قمری (1177 میلادی) پایان یافته‌ است. ابیات این مثنوی را معمولا بین 4300 تا 4600 بیت دانسته‌اند، از مثنویهای تمثیلی عرفان اسلامی به شمار میآید. مراحل و منازل در راه پوییدن و جستن عرفان یعنی شناختن رازهای هستی در منطق‌الطیر عطار هفت منزل است. او این هفت منزل را هفت وادی یا هفت شهر عشق مینامد. هفت وادی به ترتیب چنین است: طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت، و فقر که سرانجام به فنا میانجامد. در داستان منطق‌الطیر، گروهی از مرغان برای جستن و یافتن پادشاهشان سیمرغ، سفری را آغاز میکنند. در هر مرحله، گروهی از مرغان از راه باز میمانند و به بهانه‌هایی پا پس میکشند، تا این‌که پس از عبور از هفت مرحله، از گروه انبوهی از پرندگان تنها «سی مرغ» باقی میمانند و با نگریستن در آینه حق درمییابند که سیمرغ در وجود خود آن‌هاست. در نهایت با این خودشناسی مرغان جذب جذبهی خداوند میشوند و حقیقت را در وجود خویش مییابند.

بررسی و نظر خود را بنویسید

1 2 3 4 5

 *

 *

0 نظر