نویسنده : گروس عبدالملکیان "سطرها در تاریکی جا عوض میکنند"، سومین مجموعه شعر "گروس عبدالملکیان"، در برگیرنده 30 شعر سپید است. شعرهای این مجموعه در شمار شعرهایی قرار میگیرد که بیتکلف سروده شدهاند و از بازیهای زبانی مرسوم، در آنها خبری نیست. این امر موجب میشود که مخاطب در همان لایههای نخستین زبانی بتواند با شعر ارتباط برقرار کند و درلایههای بعدی شعر این ارتباط را عمیقتر کند و لذت بیشتری از شعرها ببرد. در واقع بیش از هر چیزی شاعر در این مجموعه، میخواهد به شعریت شعر نزدیک شود و از هر چیزی که میان او و شعریت شعر فاصله میاندازد، فاصله بگیرد. یکی از مهمترین ویژگیهای شعرهای این مجموعه به کار گرفتن تصاویر است. گویی شاعر در این مجموعه جهانی دیگر میآفریند و بر همین اساس از مفاهیم نیز تعریف جدیدی میدهد. به عنوان مثال در شعر "پروانه غبار گرفته": "جهان چایی است که سرد شده/ و گاهی/ پشیمانی، تنها در آوردن سوزن است/ از سینهی پروانهای غبار گرفته"، تعریف جدیدی از جهان ارایه شده. شاعر جهان را به چای سرد شدهای تشبیه میکند که حتی ارزش لب زدن و جرعه ای نوشیدن را ندارد؛ و در ادامه بدون آنکه مخاطب را به دشواری بیاندازد، پشیمانی را با تصویری بسیار ساده اما درخشان به در آوردن یک سوزن از سینه یک پروانه غبار گرفته تشبیه میکند. اگر شاعر برای بیان چنین مفهومی از نوع بیان دیگری بهره میبرد، بیشک دچار تکرارهای متداول و حرفهای بیارزش و تکراری میشد که از شعریت کار میکاست. از دیگر ویژگیهای برجسته شعرهای این مجموعه، میتوان به پایانبندی آنها اشاره کرد. به هر تقدیر در دورهای که کمتر شاهد انتشار مجموعه شعر خوبی هستیم، کتاب "سطرها در تاریکی جا عوض میکنند"، غنیمتی است که خواندن آن پیشنهاد میشود.
0 نظر