نویسنده : محمدعلی صائبتبریزی انتخاب : امیر بانویکریمی صائب چهارمین غزلسرای بزرگ ایرانی است، مردی روشنفکر با اشعاری عارفانه. شعر او آیینه تمام نمای روزگارش است، فشار متعصبان و ظاهر پرستان، نامرادی اهل فضیلت و معنی، کامیابی سفلگان و سبک مغزان از نمونه هاییست که روح این شاعر آزاداندیش و حقیقت گو را بسیار می آزرد و می توان در اشعارش مصداق این وقایع را مشاهده کرد. وی شیوه ای مستقل در سرودن داشت و تمام محاسن سرودن در آثارش به وضوح یافت می شود. گزیده ای از کتاب : این چه حرفی است که در عالم بالاست بهشت هر کجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت از درون تو بود تیره جهان چون دوزخ دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت عمر زاهد همه طی شد به تمنای بهشت او ندانست که در ترک تمناست بهشت صائب از روی بهشتی صفتان چشم مپوش که درین آینه بی پرده هویداست بهشت
0 نظر