نویسنده : بی‌یونگ چول‌هان ترجمه : رویا منجم چیزهایی وجود دارند که از بین نمی‌روند. خشونت یکی از آن‌هاست. مدرنیته را با بیزاری‌ای نسبت به خشونت نمی‌شناسند. خشونت شکلی متغیر دارد. دگرگونی‌اش نسبت به منظومه‌ی جامعه‌ی مورد نظر قابل رؤیت است. امروزه دارد از شکل مرئی به نامرئی تبدیل می‌شود، از امری صریح تبدیل به امری ویروسی، از نیرویی خشن به نیرویی میانجیگر، از امر واقع تبدیل به امر مجاز، از شکلی فیزیکی تبدیل به شکلی روانی، از امری منفی تبدیل به امری مثبت... چیزی زیر پوستی می‌شود و کم‌حرف، وارد فضایی مویرگ‌گونه و سیستم‌های عصبی می‌شود و در نتیجه این اشتباه را برای ما ایجاد می‌کند که خیال کنیم محو شده است. در لحظه‌ای که به طور کامل نامرئی می‌شود خود را با نیروی مقابل ادغام می‌کند؛ نیروی مقابلش همانا آزادی است. خشونت جنگی جایش را به خشونت نظام‌مند و بی‌نام و سوژه تهی‌گر داده که خود را مخفی می‌کند، چون با جامعه یکی شده است.