نویسنده : کارل یاسپرس ترجمه : اسماعیل مسعودی کارل یاسپرس (۱۸۸۳-۱۹۶۹) در سال ۱۹۰۱ با ماکس وبر (۱۸۶۴-۱۹۲۰) آشنا ‌شد و به‌شدت تحت تأثیر وی قرار گرفت و تا سال ۱۹۲۰ که مرگ وبر فرا رسید، همواره او را تحسین می‌کرد. با مرگ وبر جهان یاسپرس تیره و تار شد: «وقتی وبر در ۱۹۲۰ درگذشت، به من احساسی دست داد که گویی دنیا دگرگون شده است. برای یاسپرس، ماکس وبر یادآور مردان باعظمت تاریخ بود، مردانی که طی قرن‌ها فراموش نخواهند شد؛ یاسپرس تجسم تاریخی عصر خود را در شخصیت ماکس وبر یافته بود و حتی می‌توان گفت که ایدۀ فلسفی یاسپرس دربارۀ «اگزیستنس» (Existenz) و پروژۀ او در پرداختن به شخصیت‌های بزرگ تاریخی و به‌خصوص فیلسوفان تاریخیِ برجسته در کتاب دو جلدیِ «فیلسوفان بزرگ» هم‌راستا و هم‌نوا با تجسم اگزیستنس عصر خود در شخص ماکس وبر است. از همین رو، پل ریکور (۱۹۱۳-۲۰۰۵)، با اشاره به کتاب پیش ‌رو می‌گوید: «در این کتاب کوچک، ماکس وبر چونان فیلسوف اگزیستانسیال کشف می‌شود». هرچند چنین کشفی، به تعبیر ریکور، اولین بار توسط یاسپرس صورت گرفت، با این حال، هم در آن زمان مورد مخالفت افرادی چون ریکرت قرار گرفت و هم در زمانۀ کنونی چندان با این وجه از شخصیت و اندیشۀ وبر آشنایی کافی وجود ندارد.