نویسنده : علی الوردی ترجمه : امیر خداوردی علی الوردی، جامعه‌شناس عراقی و تحصیلکردهٔ جامعه‌شناسی در دانشگاه تگزاس، در پدیده‌های ناخودآگاه سازوکار تفکر و انتخاب آزادانه و اراده را با نگاهی همزمان به جامعه‌شناسی و روان‌شناسی به چالش می‌کشد و تصورات رایج دربارهٔ آن‌ها را بازنگری می‌کند. الوردی چنان از زمانهٔ خود جلوتر بود که هنوز هم آثارش در کشورهای عربی پرمخاطب و پرفروش است. بی‌شک این کتاب یکی از تأثیرگذارترین کتاب‌ها در زمینهٔ تفکر نقادانه است که طیف گسترده‌ای از مخاطبان را به خود جلب می‌کند. آدم ها در هر جایی که به دنیا آمده باشند، ناخودآگاه در چارچوب‌هایی ذهنی محصورند؛ شبیه اسب بارکشی که برای آن که از دیدن اطراف پریشان نشود، با چشمبندی دایرهٔ دیدش را تنگ می‌کنند. همین تنگ بودن دایرهٔ دید است که آدمی را از ابداع و نوآوری بازمی‌دارد. و همین است که وقتی کسی موفق به نوآوری و ابداع می‌شود، او را نابغه می‌دانیم و می‌گوییم نابغه کسی است که توانسته دنیا را از زاویه‌ای فراخ‌تر و گسترده‌تر از ما ببیند، طوری که گویا به جهانی دیگر پا گذاشته یا به انسانی دیگر بدل شده است.