نویسنده : آلن بدیو ،پیتر انگلمان ترجمه : کیومرث پارسای به باور من، در سالهای 1989 و 1990 تحول ویژه در مانیفست مارکس رخ داد که همواره به آن اشاره می‌کنم. مارکس می‌گوید کمونیستها بخشی جدا از جنبش عمومی کارگران نیستند. آنها را باید به صراحت، چنین محسوب کرد. او دو استدلال در این زمینه ارائه می‌دهد. نخست اینکه آنها در این جنبش، به عنوان یک کل، و نه یک بخش ویژه از آن، در نظر گرفته می‌شوند، یعنی آنها به سوی جهان‌شمول شدن پیش می‌روند. و دوم اینکه آنها انترناسیونالیست هستند. در نهایت، آنچه مارکس «کمونیستها» می‌نامید، به سادگی مفهومی درون جنبش عمومی است و این مفهوم، از طریق شرکت در این جنبش، و انترناسیونال، یعنی دو طبقه‌بندی به‌طور موثر جهانی، به سوی جهان‌شمول شدن پیشروی می‌کرد.