پس از آغاز جنگ ایران و عراق، شماری از شاعران جوان و میانسال متمایل به ایدئولوژی مذهبی - سیاسی مستقر شروع به انتشار آثار خود در موضوع جنگ کردند. این گرایش را می توان «شعر جنگ به روایت رسمی» دانست. در مقابل، شاعران دیگری هم بودند که بر اساس ایدئولوژی های ملی و چپ یا به طور کلی بر اساس نگاه غرف، آثار متعدد و پراکنده ای با محتوای جنگ پدید آوردند. آثار این گروه را می توان کمابیش «شعر جنگ به روایت غیررسمی» نام داد. در کتاب حاضر برای نخستین بار، فراتر از دویست سروده در قالب های سنتی و شکل های نو از حدود نود سراینده در گرایش «شعر جنگ به روایت غیررسمی» به مثابه «برگ هایی فراموش شده از تاریخ ادبیات ایران» در دسترس دوستداران شعر فارسی قرار گرفته است.