نویسنده : سعید تورک زندگی همین است. چینش پی‌درپی رویدادهای هولناک و دلپذیر. انسان همواره میان سرخوشی و اندوه سرگردان است. سرخوشی گذرا که مثل بخار، شلنگ‌انداز از سطح آب رو به آسمان لاجوردی خیز برمی‌دارد. کنج‌ها و حفره‌ها را پر می‌کند و در جایی ناپیدا محو می‌شود. بر خلاف اندوه که غایب همیشه حاضر است و خوب می‌دانی هر آن سر بچرخانی می‌بینیش که در آستانه، منتظر اشاره‌ای ایستاده است و تا آخرین نفس‌هایت نخواهی دانست که زندگی، جاودانگی اندوه است یا شادمانی کوچکی که تمام عمر مزه‌مزه‌اش می‌کنی...