(و موفقیت ارتباط با والدین در شرایط دشوار) نویسنده : تاد ویتکر ،داگلاس جی. فیور ترجمه : شیرین فراهانی در زمان برقراری ارتباط، اطلاعات به طور متقابل بین والدین و فرزندان منتقل می‌شود. ارتباط می‌تواند کلامی و یا غیر کلامی باشد. نمونه ارتباط کلامی مانند صحبت کردن اشخاص با یکدیگر و ارتباط غیر کلامی مانند اخم کردن می‌باشند. همچنین ارتباط می‌تواند مثبت، منفی، مؤثر یا غیر مؤثر باشد. برقراری ارتباط کودک با والدین به صورت مؤثر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. کودکان بوسیله مشاهده رفتار والدین نحوه برقراری ارتباط را می‌آموزند. در صورتی که رفتار والدین صمیمی و مثبت باشد، احتمال برقراری ارتباط کودک با والدین به صورت مؤثر افزایش پیدا می‌کند. مهارت‌های ارتباطی مناسب بر تمامی مراحل زندگی کودک تأثیر مثبت می‌گذارد. طرز تفکر و عقاید کودکان بر اساس نحوه ارتباط والدین با کودک شکل می‌گیرد. ارتباط مؤثر و مثبت والدین با کودک نشان‌دهنده احترام والدین نسبت به کودک می‌باشد. در نتیجه کودکان احساس می‌کنند که از جانب پدر و مادر مورد حمایت هستند و اعتماد به نفسشان افزایش پیدا می‌کند. از طرف دیگر، ارتباط غیر مؤثر یا منفی باعث می‌شود تا اعتماد به نفس کودک کاهش پیدا کند.