تدوین و گردآوری : فرنبغ دادگی ترجمه : مهرداد بهار بندهش کتابی به زبان فارسی میانه و خط پهلوی است که یکی از مهم ترین متن های دینی و تاریخی زردشتی به شمار می آید. بندهش از دو واژه ی بن به معنی آغاز و خواستگاه و دهش به معنای آفرینش ساخته شده و روی هم به معنای آفرینش آغازین است. با این همه، آن چه در کتاب آمده تنها پیرامون آفرینش نیست، بلکه دانستنی های جغرافیایی، زمین شناسی، جانورشناسی، گیاه شناسی، مردم شناسی، گاهشماری، اخترشناسی و پیشگویی هایی پیرامون آینده ی جهان نیز در آن گنجانده شده است. کتاب بندهش را موبدی زردشتی به نام فرنبغ دادگی یا دادویه در سده ی سوم هجری از روی نوشته های باستانی ایران گردآوری کرده است. فرنبغ خود در آغاز کتاب به بهره گرفتن از زند، تفسیر اوستا، اشاره کرده و در جای جای کتاب عبارت هایی مانند "آن گونه در دین گوید"، "چنین گوید به دین" یا "در دین گوید"، نوشته است که در همگی آن ها دین به معنای اوستا و زند است. بررسی کتاب هشتم دینکرد، یکی دیگر از کتاب های دینی و کهن ایرانیان، نشان می دهد که بسیاری از دانستنی های بندهش در دام دادنسک اوستایی، وندیداد، سپندنسک و چهردادنسک وجود داشته است. بنابراین، آن چه در بندهش آمده، ریشه در نوشته های بسیار کهن تر ایرانیان دارد.
0 نظر